Na początek warto wyjaśnić co jest co albo kto jest kto w faktoringu, czyli wyjaśnić podstawowe pojęcia.
Faktoring jest to nabycie przez faktoranta krótkoterminowej pieniężnej wierzytelności handlowej przed terminem jej płatności z potrąceniem opłaty na rzecz faktora, bez przejęcia ryzyka wypłacalności dłużnika lub z przejęciem takiego ryzyka.
Faktorem jest z reguły bank lub firma zajmująca się skupem wierzytelności handlowych.
Faktorantem jest przedsiębiorca, któremu z mocy zawartej umowy handlowej jako sprzedawcy lub dostawcy przysługuje prawo do żądania zapłaty za sprzedane lub dostarczone towary lub świadczone usługi.
Dłużnikiem faktoringowym jest przedsiębiorca zobowiązany do zapłaty faktorantowi należności za nabyte towary lub usługi.
Umowa faktoringu, w formie doraźnej transakcji jest to umowa, na mocy której faktor skupuje jednorazowo jedną lub kilka oznaczonych w umowie wierzytelności.
Monit to pisemne lub ustne przypomnienie skierowane do odbiorcy o konieczności zapłaty wierzytelności.
Wierzytelności to wierzytelności pieniężne istniejące w dniu zawarcia umowy faktoringu bądź powstałe w czasie obowiązywania umowy, wynikające z umów handlowych zawieranych w toku podstawowej działalności klienta, przysługujące wobec odbiorców.
Wierzytelność zaakceptowana (skupiona) – to wierzytelność nabyta przez faktora, inaczej wierzytelność zgłoszona, która spełnia warunki określone w umowie.
Wierzytelność zgłoszona (zaproponowana) to wierzytelność zgłoszona przez klienta faktorowi w formie zgłoszenia wierzytelności, do którego dołączona jest kopia faktury oraz inne dokumenty wymagane przez faktora.